Bron: Rijnmond
Als hij op het Rotterdamse Eendrachtsplein ligt te slapen, wordt hij vaak lastiggevallen. Mensen dreigen, spugen of gooien met dingen naar de dakloze Curbian (46). Gelukkig is dat binnenkort verleden tijd voor hem: hij kan een kamer krijgen in de daklozenopvang.
Als je hem op het Eendrachtsplein ziet zitten met zijn stralende lach en snelle grapjes, zou je niet weten dat Curbian veel naars meemaakt in zijn leven. Hij is al ruim vijf jaar dakloos en wordt vaak lastiggevallen wanneer hij op straat slaapt.
Toch hoopt hij dat zijn grootste zorgen verleden tijd zijn nu hij in een opvang van de Nico Adriaans Stichting (NAS) terechtkan. “Ik hoop dat iedereen aan de armen blijft denken. Niet alleen aan mij, maar ook aan de andere armen.”
Klusjes doen
Curbian slijt nu nog zijn dagen op straat, waar hij probeert wat geld bij elkaar te sprokkelen. Naast een uitkering, waarmee hij zo’n twintig euro per week verdient, doet hij ‘klusjes’ en vraagt hij mensen om geld.
“Ik help bijvoorbeeld met inparkeren of statiegeld ophalen. Ik probeer gewoon de hele dag door geld te verdienen. Maar soms lukt dat niet.”
Dat hij ook hele succesvolle dagen ertussen heeft zitten, vertelt Curbian vol trots. “Op een hele goede dag kan ik zo’n 110 euro verdienen. Gewoon door te vragen en netjes te zijn. Ik doe nooit iets illegaals, altijd gewoon legaal.”
‘You’ll never walk alone’
Hoewel Curbian straalt wanneer hij vertelt over zijn dagen met hoge opbrengsten, is het werk op straat uiteraard niet zijn droombaan. “Ik wilde altijd voetbaltrainer worden. Feyenoord zit in mijn hart en mijn favoriete nummer is You’ll never walk alone.”
Maar naast voetbaltrainer heeft hij nog een grotere droom. “Wat ik echt wil, is een eigen café. Ik kan goed koken, vooral pasta. Dus een café waar mensen kunnen komen voor pasta, bier en oesters.”
“Ik zou dan ook grote schermen ophangen voor voetbal. Dat iedereen met zijn familie gewoon lekker kan komen kijken.” Een naam verzinnen voor zijn droomcafé is geen uitdaging voor Curbian: “Het Feyenoord Rotterdam-café.”
‘Sta open en heb een hart’
Helaas zullen deze dromen nog even moeten wachten voor Curbian. Al kan hij de droom van een kamer binnenkort verwezenlijken. Dat is maar goed ook, want hij merkt dat het leven op straat harder wordt. “Mensen hebben geen respect voor daklozen.”
“Ik vraag iedereen alleen om mij met rust te laten als ik hier slaap. Mensen bedreigen me soms, gooien dingen naar me toe of spugen op mij. Daar ben ik niet van gediend. Laat me gewoon met rust.”
Curbian hoopt dan ook dat de samenleving verdraagzamer wordt. “Heb een hart en sta open voor elkaar. Waarom zou je boos zijn op iemand die dat niet verdient? Je weet niet wat hij of zij heeft meegemaakt. Beoordeel mensen niet van tevoren. Dat is heel slecht.”
